Περιγραφή

Τι κοινό μπορεί να έχει ως προς τον τρόπο εργασίας του ένας θεωρητικός φυσικός με έναν καλλιτέχνη; Πώς αντιλαμβάνεται ένας μη ειδικός μια επιστημονική εργασία που περιλαμβάνει δυσνόητες έννοιες ακόμη και για ειδικούς σε παρεμφερή αντικείμενα;

Αυτές οι ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό του αναγνώστη αυτού του βιβλίου, το οποίο προέκυψε μέσα από συζητήσεις ενός επισκέπτη καλλιτέχνη με έναν θεωρητικό φυσικό, στο Ευρωπαϊκό εργαστήριο φυσικής σωματιδίων (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας.

Το 2015, «επισκέπτης-καλλιτέχνης» στο CERN υπό την αιγίδα του προγράμματος “Arts @ CERN”, με την υποστήριξη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, ήταν ο Νίκος Παπαδόπουλος. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του, ο Νίκος Παπαδόπουλος δούλεψε την καλλιτεχνική του πρόταση με τίτλο «Ο Κήπος των Σωματιδίων». Η παραμονή του στο CERN έδωσε το έναυσμα για μία συζήτηση γύρω από τον τρόπο ενός επιστήμονα κι ενός καλλιτέχνη. Την περίοδο της επίσκεψης του Νίκου Παπαδόπουλου, ο θεωρητικός φυσικός Γιάννης Φλωράκης εργαζόταν ως επιστημονικός συνεργάτης στο CERN. Αναγνωρίζοντας τη σημασία της διάχυσης της επιστημονικής γνώσης στο ευρύ κοινό, το CERN ζητά από τους επιστήμονες να συμμετέχουν σε δράσεις που βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Καρπός της συζήτησης τους είναι το παρόν βιβλίο με τίτλο “Η γοητεία της εμμονής”. Η συζήτηση ξεκινά με μία απλή έννοια, γνωστή από τα σχολικά μας χρόνια, την έννοια της εξίσωσης. Η συζήτηση προχωράει σε θέματα όπως η συμμετρία, η ομορφιά στη φυσική και την τέχνη, ο ρόλος που παίζει η διαίσθηση, αλλά και η όλη διαδικασία της έρευνας στη θεωρητική φυσική,σε σύγκριση με τη διαδικασία παραγωγής ενός έργου τέχνης. Η έμφαση στην καινοτομία αλλά και το γεγονός ότι κάθε κομμάτι δουλειάς, είτε αυτή είναι επιστημονική είτε έργο τέχνης, κρίνεται και αξιολογείται από μια κοινότητα. Ο διάλογος που θα διαβάσετε, προχωράει πέρα από αυτά τα χαρακτηριστικά, αγγίζοντας και τις ψυχολογικές διαστάσεις της επιστημονικής και καλλιτεχνικής δουλειάς αλλά και πειραματιζόμενος γύρω από την  ανάπτυξη μιας κοινής γλώσσας επικοινωνίας μεταξύ επιστήμης και τέχνης.

Απόσπασμα από το βιβλίο μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. 

Βιογραφικά 

Ο Νίκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1970. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1998–2003) και την περίοδο 2008–2010 έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην ίδια σχολή. Έχει πραγματοποι- ήσει έντεκα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ είχε και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις. To 2014 έλαβε το βραβείο από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για το residency του Accelerate@CERN, στη Γενεύη με την πρόταση «Ο Κήπος των Σωματιδίων».

Ο Γιάννης Φλωράκης, μετά την αποφοίτησή του από το Τμ. Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην École normale supérieure του Παρισιού, από όπου και έλαβε το διδακτορικό του. Στη συνέχεια, εργάστηκε για τρία χρόνια ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck στο Μόναχο και έπειτα για δύο χρόνια στο Τμήμα Θεωρητικής Φυσικής του CERN. Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η φυσική υψηλών ενεργειών και ειδικότερα η Θεωρία Χορδών.

Ο Παναγιώτης Χαρίτος σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αστροφυσική στο Imperial College του Λονδίνου. Συνέχισε με σπουδές στην επικοινωνία και την κοινωνιολογία στο London School of Economics και το Α.Π.Θ. Από το 2011 εργάζεται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Φυσικής (CERN) σε θέματα επικοινωνίας και διάχυσης των ερευνητικών αποτελεσμάτων, ενώ από το 2015 είναι υπεύθυνος επικοινωνίας του Future Circular Collider (FCC) collaboration.

Ο Νίκος Ρομποτής σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό του στη σωματιδιακή φυσική από το Imperial College το 2011. Από το 2016 είναι μέλος του ακαδημαϊκού προσωπικού στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ. Η ερευνητική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην πειραματική φυσική υψηλών ενεργειών. Από το 2008 μέχρι και σήμερα τα εργάζεται κυρίως σε πειράματα που λαμβάνουν χώρα στο CERN.